Ćwiczenia korekcyjne przedstawione poniżej mają charakter terapeutyczny i prowadzą do zmiany postawy. Rodzic wybierając poszczególne ćwiczenia musi posiadać wiedzę na temat wady postawy dziecka (badanie przez lekarza lub fizjoterapeutę) oraz jakie grupy mięśni ma ono wzmacniać a jakie rozciągać. Ćwiczenia należy wykonywać 15-20 minut, 4-7 razy w tygodniu. W pierwszej kolejności wykonujemy krótką rozgrzewkę, następnie wybieramy ćwiczenia o charakterze wzmacniającym a na końcu ćwiczenia rozciągające.

Oddziaływanie: rozciąganie mięśnia przedniej strony uda: mięsień prosty uda.

Wskazania: skolioza, asymetria miednicy, plecy wklęsłe, przodopochylenie miednicy, skrócenie mięśnia prostego uda.

Pozycja wyjściowa: dziecko leży jak na zdjęciu na stole lub łóżku. Przy rozciąganiu prawej kończyny dolnej, lewa noga ugięta w kolanie poza stołem, cała stopa przylega do podłogi. Prawa noga na stole ugięta w kolanie i rozluźniona. Wokół kostki taśma (szalik, rajtuzy 🙂 ). Drugi koniec taśmy dziecko trzyma w rękach.

Wykonanie: 

Wariant 1 ćwiczenia: dziecko ciągnie za taśmę przyciągając podudzie do pośladka do momentu uczucia wyraźnego rozciągania w przedniej części uda ( bez bólu), wytrzymuje minimum 10 sekund i puszcza taśmę. 5 powtórzeń.

Wariant 2 ćwiczenia-poizometryczna relaksacja mięśni. Polecana też przy większych przykurczach czy bólu:

1. Dziecko przyciąga piętę w kierunku pośladka do uczucia pierwszego rozciągania (dyskomfortu)
2. Utrzymując pozycję napina mięsień prosty uda tak jakby chciało wyprostować nogę w kolanie ale                  to tylko intencja, kolano nie może zmienić położenia.
3. Napięcie utrzymujemy 10 sekund. Siła napięcia 50%.
4. Po 10 sekundach rozluźniamy mięsień i pozwalamy aby podudzie swobodnie opadło w kierunku pośladka. Jeżeli nie odczuwamy dyskomfortu, bólu, nadmiernego uczucia rozciągania możemy delikatnie pociągnąć za taśmę aby przybliżyć stopę do pośladka ale tylko do momentu „nowej bariery” czyli ponownego uczucia dyskomfortu.
5. Faza rozluźnienia powinna trwać też minimum 10 sekund. Jeżeli dziecku trudno się rozluźnić można zaakcentować to wydechem. Liczymy z dzieckiem na głos do 10, na 9 dziecko bierze głęboki wdech i z wydechem rozluźnia mięsień.
6. Ćwiczenie wykonujemy 5 razy lub do uczucia zmęczenia.

Celem ćwiczenia jest zmniejszenie dystansu między piętą a pośladkiem. W przypadku przykurczów poprawa nie będzie widoczna za pierwszym razem, jeżeli mięsień nie jest przykurczony a jedynie ma podniesione napięcie poprawę można zauważyć już po 1 ćwiczeniu. Wtedy mamy pewność, że ćwiczenie wykonane jest prawidłowo.