O prawidłowej postawie podczas siedzenia wie właściwie każdy. Grafika pokazująca pracownika siedzącego przy biurku otoczonego wytycznymi ustawień kątowych wszystkich stawów oraz wysokość biurka i krzesła odstrasza i nie zachęca do takiego siedzenia.

Przez lata zmieniała się definicja czym jest prawidłowa postawa siedząca czy w ogóle istnieje i jak długo ją utrzymywać w czasie? Schemat naszego pracownika siedzącego przy biurku sugeruje nam, że mamy przyjąć taką pozycję i w niej zostać. Nowe podejście dotyczące prawidłowej postawy siedzącej w przeciwieństwie do poprzedniej teorii mówi, że najlepsza pozycja siedząca to „ ta kolejna”. Teoria ta zakłada, że mamy sposób siedzenia po prostu często zmieniać. Trzecia teoria mówi, że nie ma znaczenia jak siedzimy, a problem leży w  braku ruchu. Gdzie leży prawda albo chociaż jakiś kompromis?

Wspomniane teorie dotyczą osób dorosłych wykonujących pracę siedzącą. O tym, że siedzą niepoprawnie lub za długo poinformuje ich organizm pojawieniem się bólu i napięć, wtedy też będą musieli zareagować przerwami w pracy, aktywnością fizyczną zmienią krzesło, usiądą na piłce.

                A co w przypadku dzieci, które nie wiedzą, że siedzą niedbale bo młody organizm nie otrzymuje informacji w postaci bólu a niedbałość odbija się w wyglądzie sylwetki i pojawiającej się wadzie postawy. A może takie dziecko regularnie wykonuje zalecone przez fizjoterapeutę ćwiczenia i nie wie, że niedbały siad niweczy jego codzienny wysiłek. A jeżeli dziecko ma dodatkowo obniżone napięcie, którego największym wrogiem jest grawitacja? Czy zaproponujemy mu aby siedziało w dowolny sposób bo przecież codziennie ćwiczy?

                       Co zatem kryje się za poprawnym siadem? Tylko jeden ruch.

Korekcję w siadzie wykonujemy poprzez ruch miednicą. Na hasło „urośnij” dziecko ustawia miednicę poziomo czyli odtwarza lordozę lędźwiową. Reszta kręgosłupa wraz głową samoistnie podąża za tym ruchem.

               Osobiście  jestem zwolennikiem zwracania uwagi na to, jak dziecko siedzi zwłaszcza, że w dzisiejszych czasach siedzi dużo. Jestem przekonana, że wprowadzenie nawyku aktywnego, świadomego siadu jak najczęściej, tak aby stało się automatyzmem, nawykiem, pozwoli kontrolować obniżone napięcie posturalne względem grawitacji. Walka jest trudna ponieważ typu napięcia (odziedziczonego) nie zmienimy ale poprzez tzw. działania antygrawitacyjne możemy utrzymać w ryzach negatywne dla zdrowia skutki z jakimi wiąże się obniżone napięcie mięśniowe.

       Jeżeli efekt nie jest wystarczający i np. dziecku „wystaje” brzuch prosimy o aktywowanie brzucha poprzez syczenie. Dziecko wykonuje szeptem głoskę sssss, przepona, mięśnie głębokie i powierzchowne brzucha uaktywniają się napinając i korygując ścianę brzucha.

        Jeżeli postawa nadal sprawia wrażenie niedbałej (jakby straciła na długości) wykonujemy tzw. elongację. Układając dziecku rękę na czubku głowy mówimy „urośnij”. Poniżej przykłady.